Kultura erabiltzaileak bizi dira, bizi gara, inguru berri batean. Belaunaldi berriak kontsumo era berri desberdinekin, inguru berri bat nun arteari hurbiltzeko bizigarri berriak sortaraztea dela asmatzaileen egitekoa.

Modu eta plataforma ainitzen bidez zabaltzen diren egitasmoak, portaeran zabaltzeko, erabiltzaileak izaera bizia bereganatzen du. Sorkuntza ale paregabeak asmatzeko manera mediatiko ezberdinak. Sorkuntza ale hauek lotuta daude eta sinkronia kreatiboa eta dramaturgiko bat dabil beraien artean.

“Mud Gallery zuzenean” Jesus Diaz-ek sortua da “Mud Gallery/Animales de hermosa piel” dantza saiorako luzapen modua ulertua.

Joaquin Jara-k jatorrizko soinu-banda zuzenean jokatzen du jatorrizko dantza saioaren mamiarekin bat eginiko ekintza eskultorikoa aitzakia hartuz.

Ekintza eskenikoarekin oso lotutako soinu-banda hau eraldatze bidai honekin gidatzeko gauzatua.

Bai Soinu-banda honen diseinuak eta hitzen bilduma esanahiek, baita, dramaturgiari laguntza eta bihotz ematen dizkiote.

​

HONDAKINAREN DISDIRA

​

Hondakinek beraien baitan duten guztia eta hondakinek, beraiek, eragiten dituzten gizaki-bizipen oihatzunak metafora gisa hartzen ditugu. Guk bizitutako denboraren ondakinak gure orainaldiko zutabe bihurtuak.

Zatika ondatua edo errea bere jatorrizko mundu gabekoa azaltzen da hondakina. Hondakinak ez arkitektura bezala, “hemen bizi ziren” edo mundu baten “paisai” naturalean bat egiten saiatzen dira. Denborari, berari ere, bukatua delaren ilusio-itxura bat sortarazten.

 

Zerbaitek, ez bere istoria ikusgarrian, baizik eta hori eta gero, bere gailurra lortzen zuelaren ideia.

“Mementurik gorenean kokatzen zen hondakina, eternitateaz, aurpegi aurrean hortz guztiez, farrezka zebilela, maltzurkeria zelaren ustean”.

 

Hondakina “Beste mundu bat”-en bertako eta orainaldiko itxura.

Dena bertan behera erortzerakoan hondakin bakarra eta imitaezina delarekin gozatu.

 

Hondakinei begiratzerakoan, nolabait, guri begira ari gara.

Gure erorketak, kamara geldoan balitz, isladatzen duen bihotzgabeko ispilua, da hondakina.

Hondakin bati begira, ia ia pentsatu gabe, nola suertatu zen guzti hau gure buruari galdetzen diogu (nola ginen gu gogoratzen dugu) eta ez duela zentzu haundirik hori jakiterik erantzuten diogu gure buruari.